Masum sevgin avutuyor en zor günlerimde,
Sen, her tebessümünde,
Parlattın beni,
Kara gözlerine doğan güneş gibi...
Seni cahil karanlıklardan korumalıyım,
Öğretmeden önce bunu öğrendim,
Merakla sorduğun her soruda...
Yağmur gibi sorduğum her soruya,
Gökkuşağı misali cevaplarınla,
Renk kattın anılarıma...
Sen, henüz tatmadığım,
Anneliğimin ilk adımıydın, ilk çocuğum...
Ben senin için hep öncelikliydim...
Belki ikinci annen, ikinci babandım,
Ama yüreğinde hep birinciydim...
Belki de...
Belki de en güzel ve samimi ihtimalle,
İlk aşkın...
Sen, her daim gözümün büyümeyen bebeği olacaksın,
Büyüyeceksin, adam olacaksın,
Belki doktor, belki hâkim,
Kim bilir, belki de söylediğin gibi öğretmen...
Biliyor musun yavrum?
Ben seni hiç unutmayacağım,
Ve biliyorum...
Bir gün adını gururla anacağım...
AYŞE ÖZKAN
