Elano'nun Galatasaray'a gelişini çok iyi hatırlıyorum.
Brezilyalı yıldız ve transferini gerçekleştiren yönetici Haldun Üstünel birlikte inmişlerdi Atatürk Havalimanı'na...
Coşku görülmeye değerdi!
O günlerde Mecidiyeköy'de yürüyordum. Bir grup Galatasaraylı 'transferlere ne diyorsun Haşmet Abi?' diye sordular.
Hiç duraksamadan 'Rijkaard'ın takımın başına geçmesi ve Elano'nun transferi büyük olay!' dedim.
Haksız mıydım? Hayır!
Sonrası malum...
Büyük yıldızın futbolu bizim Süper Lig'de küçüldükçe küçüldü.
Geçenlerde baktım da...
Bir yıl önce 'Süper Sambacı Aslan'da!' başlıkları atan gazeteler şimdi 'artık gidebilirsin Elano' başlığını tercih ediyorlardı.
Belli ki, Elano'nun Dünya Kupası'nda oynaması bile kimseyi artık heyecanlandırmıyordu.
Endüstriyel futbol sadece 90 Dakika'dan ibaret değil.
Kehaneti, kerameti, şovu, dedikodusuyla dev bir sahne o...
Düzen de öyle kurulmuş! Gerçekler değil, hayaller satılıyor.
Temmuz ayı geldi mi, kulüpler tarafından 'müşteri' haline getirilmiş taraftarların gözleri boyanıyor, yöneticiler en azından birkaç hafta gerine gerine işin tadını çıkartıyor!
Ve lig başladıktan birkaç hafta sonra balonlar birer birer patlıyor!
Neden peki?
Yazının devamı için tıklayın
