“Madem dershaneler gereksizdi neden ücretsiz kurslar açmaya karar verdiniz?” Bir twitter kullanıcısının paylaştığı bu sözü çok haklı, çok manidar buldum. Söz her ne kadar dershanelerin varlığını savunmak için kullanılmışsa ve ben buna zerre kadar katılmasam da , sorulan soru son derece isabetli.
Bu gün etrafınızda yaşadığınız problemlere sebep ararken eğitim sistemi, aklınıza gelen bütün sebeplerden önce gelmiyor mu? Geliyorsa, eğitim deyince aklınıza gelenleri sayın desem “dershane” demek kaçıncı sırada olur? Problemlerin sebebi olarak eğer eğitim sistemi aklımıza gelmiyorsa, belki bu yazı algılarınızı açmanıza yardımcı olacaktır.
ÖSYM’den önce ortaya çıkmasina rağmen sınavlı odaklı sistemin ürünü denilen dershenelerin, eğitimden ziyade öğretime odaklandıkları dershaneciler dahil herkesin kabul ettiği bir durum. Zira, çok anlatmak, çok soru çözmek, çok kaynak sahibi olmakla ancak sınav kazanılır. Sınavın kazanılması bireyin eğitildiği anlamına gelmez. Dershaneler sadece öğrencilerin lise ya da üniversitelere yerleşirken net sayılarının artmasına aracı oldu. Bu durumda öğrencinin öğrenmiş olduğunu inkar etmek doğru değil. Peki, öğrenmiş olmak, bireye davranışlarında istendik bir değişim getirir mi? Bu bireyden bireye değişir ancak yaşanan sıkıntılar kuru öğrenmenin eğitimde çok da etkili olmadığını gösteriyor.
Dershaneler, eğitimin okul dışına çıkması anlamında önemli bir yer edinebilirdi ancak sınava hazırlamak gibi kolaycı bir yaklaşımı benimsemekle bu şansı kullanamadılar. Okullara, mahkum olan öğrencilerin, çok az da olsa alabilecekleri eğitim şansı dershaneye gitmekle neredeyse sıfırlandı. Sadece, bilgiyle doldurulan beyinler, öğrendikleri bilgileri uygulayacak zaman bulamadılar. Eğitim sadece okula sıkıştırıldı. Zorunlu eğitimle zorla okulda tutulan öğrenciler, zorunluluk süresi dolar dolmaz soluğu sokakta almaktadırlar. Okuldayken sokakla bağlantısı olan / olmak zorunda olan öğrenciler bocalamaktadır. Sokak ile okul arasında hiç bir şekilde bağlantı olmadığı hepimizin malumu.
Bu gün öğrencilere her hangi yeni bir bilgi öğretmeye kalktığınızda, siz daha sunum kısmındayken öğrettiğiniz şeyin sınavda sorulup sorulmayacağına dair sorular duyuyorsunuz. Henüz, ilkokul 3., 4. sınıfta bile durum böyle ise eğitim sisteminin geldiği hali bir düşünün.
Ya okursun ya da sokakta sürünürsün mantığı ile çocuklar tehdit edilmektedir. Oysa, sokak okulların uygulama alanı haline dönüştürülebilir. Bu gün kapatılması düşünülen dershaneler, bunun temelini oluşturabilir. Dershaneler, deneyhane, gezi araştırma külübü, okuma salonu, mini hayvanat bahçesi, botanik bahçesi, düşünme odası, yabancı dil kafeleri vs olarak dönüştürülebilir. Bu dershaneleri testhane olmaktan kurtararak, adeta atıl vaziyette bekleyen beyin gücünü işlevsel hale getirecektir. Bu sayede, dershaneler okullarla koordine çalışarak eğitime inanılmaz katkı sağlayabilirler. Bilginin işlenmesi, bireye maddi, manevi bir dinlenme, bir huzur getirecektir.
Yukarıda bahsedilenler sınavların olmadığı düşünülerek yazılmıştır. Sınavların kaldırılması okulları memur yetiştirme kurumları olarak görmekten vazgeçmekle başlar. Okullar,kimsenin kaybetmeyeği bir kurumlar haline getirilmelidir. Elma paylaşmayı öğrettiğimiz insanlar, sıkışık anlarda meslekleri de paylaşmayı öğrenmelidir, aynı mesleği icra edenler işsiz kalan arkadaşlarına işi devredecek olgunlukta olabilmelidir. Kalifiye eleman yetiştirmekten korkmamalıyız.
Tabii, sizin aklınıza şimdi kimilerin kötü niyetli olacağı falan geliyordur. Altyapı tamamlanmalı diyebilirsiniz. Bir şey yanlışsa altyapının tamamlanmasını beklemek uygulanmaya devam edilen yanlışın kök salmasına neden olacaktır. Bu mantıkla dershaneler bu milletin 50 yılını çaldı. Eğer, kapatılarak okullarda ücretsiz ders yapmak gibi bir şey düşünülürse, dershaneleri mumla arayacağımızı söylemek isterim. Yazıma son verirken twitter kullanıcısının sorusunu yeniden kullanalım: “Madem dershaneler gereksizdi neden ücretsiz kurslar açmaya karar verdiniz?”